🌹🌹🌹 నవగ్రహ పురాణం 🌹🌹🌹 – అరవై తొమ్మిదవ అధ్యాయం

చంద్రగ్రహ చరిత్ర ఏడవ భాగము

మందిరము , మందిరంలోని ఏకాంతమూ తమవే అంటూ రోహిణీ చంద్రుణ్ణి ఉయ్యాలబాపిన ఉల్లాసం ఎక్కువ రోజులు నిలువలేదు. ఆ ఇద్దర్నీ మురిపించి మైమరపించిన ఏకాంతాన్ని దక్షప్రజాపతి రాక ఛిన్నాభిన్నం చేసింది.

“చంద్రా !” ముఖద్వారం ముందు నిలుచుని దక్షప్రజాపతి పిలిచిన పిలుపు మందిరమంతా సుళ్ళు తిరుగుతూ , రోహిణీ చంద్రుల కర్ణపుటాలను అరచేతి దెబ్బలా తాకింది. రోహిణి భయపడుతూ చంద్రుడి వైపు చూసింది. చంద్రుడు చిరునవ్వుతో ఆమె భయాన్ని దూరం చేశాడు.

“చంద్రా ! వెలుపలికి రా !” దక్షుడి కేక వాళ్ళ వైపు దూసుకుంటూ వచ్చింది. ఇద్దరూ కూర్చున్న చోటు నుండి లేచారు.

ద్వారం ఆవలికి అడుగులు వేసి , అగిన రోహిణీ , చంద్రులకు దక్షుడూ , ఆయన పుత్రికలూ కనిపించారు.

“రండి ! దయచేయండి !” చంద్రుడు ఆహ్వానించాడు.

“నీ మందిరం లోపలకి రావాల్సింది నేను కాదు. నీ పత్నులైన నా పుత్రికలు !” దక్షుడు రౌద్రంగా చూస్తూ అన్నాడు. “అంతిమ ప్రయత్నంలో వచ్చాను. అంతిమంగా అడుగుతున్నాను. అగ్ని సాక్షిగా వివాహం చేసుకున్న నా పుత్రికలను భార్యలుగా స్వీకరిస్తావా , లేదా ?”

“మీ పుత్రికలకు ఆనాడే చెప్పాను , మామగారూ ! మీ ఇరవై ఆరుగురు కుమార్తెలనూ వివాహం చేసుకున్నది యధార్ధమే , కానీ భార్య భర్తకు ”దాసి” కూడా అవుతుందని మీకు తెలుసు ! వాళ్ళందర్నీ దాసీజనంగా , పరిచారికలుగా స్వీకరించడానికీ , ఆ పదవులలో సపర్యలు చేయించుకోవడానికి నేను ఎప్పుడూ సిద్ధమే !”

“చంద్రా !” దక్షుడు గర్జించాడు.

“పరిచారికలుగా రోహిణికీ , నాకూ వినయవిధేయతలతో పరిచర్యలు చేస్తూ బ్రతుకులు వెళ్ళదీసుకోవడానికి వాళ్ళు సంసిద్ధంగా ఉంటే – ఇదే నా ఆహ్వానం !”

“నికృష్టుడా ! భార్యలు దాసీలు అవుతారు , హృదయ రాణులూ అవుతారు. నీ అహంకారం క్షమార్హం కాదు ! నిన్ను…”

“శపిస్తారా ?” చంద్రుడు వెటకారంగా అడ్డు తగిలాడు. “ప్రయత్నించండి !”

“నిలువెల్లా అహంకారంతో , కామంతో నిండిన నీ శరీరం క్షయ వ్యాధితో క్షీణిస్తుంది ! ఈ దక్షుడి శాపాగ్ని నీకు ”రాజయక్ష్మవ్యాధి”ని శిక్షగా అందిస్తుంది. అనుభవించు !” దక్షప్రజాపతి కంఠం ఉరుములా శబ్దించింది. “క్షీణించు ! క్షీణించి , క్షీణించి , కృశించు!”

చంద్రుడు వెటకారంగా నవ్వాడు. “మహాప్రసాదం !”

దక్షుడు రోహిణి వైపు నిప్పులు కక్కుతూ చూశాడు.

“రోహిణీ ! స్వార్ధంతో , కామంతో నీ అక్క చెల్లెళ్ళను ఆత్మక్షోభకు గురిచేశావు ! నీ తండ్రి శాపం నీకు తాపంగా పరిణమిస్తుంది. వ్యాధి గ్రస్థుడయ్యే ఆ అహంకారిని సేవిస్తూ , మనస్తాపాన్ని అనుభవించు !”

చంద్రుడి ధైర్యాన్ని భగ్నం చేస్తూ దక్షప్రజాపతి శాపం తన ప్రభావాన్ని చూపించడం ప్రారంభించింది. చంద్రుడి శరీరం కళను కోల్పోయింది. యవ్వన గర్వంతో గంతులు వేస్తున్న అందాల తనువులో బలహీనత , నీరసం ప్రవేశించాయి.

భర్తకు ధైర్యం చెప్పలేకా , తనను తాను ఓదార్చుకోలేకా రోహిణి తీవ్ర మనస్తాపాన్ని అనుభవించ సాగింది. సతీపతులిద్దరిని , అష్టకష్టాలు కలిగిస్తున్న చంద్రుడి క్షయవ్యాధి , లోకాల మీద కూడా తన దుష్ప్రభావాన్ని చూపించింది. చంద్రుడి శరీరాన్ని ఆవరించిన క్షయవ్యాధి, అంతరిక్షంలో చంద్రమండలం మీదా , చంద్ర బింబం మీదా ప్రతిఫలించింది. చంద్ర కాంతి క్షీణించిపోయిన కారణాన , మొక్కలూ , లతలూ , మూలికలూ , వృక్షజాతీ ప్రాణశక్తిని కోల్పోయి , పెరుగుదల లేకుండా క్షీణించిపోయాయి. ఓషధుల మీద చంద్రుడి క్షయ అత్యధికంగా దుష్ప్రభావాన్ని చూపించింది. ప్రజలు రోగాలతో మరణించసాగారు.

లోకాలలో ఆహార సమస్యా , ఔషధాల సమస్యా తలయెత్తింది. పగటి వేడిమి రాత్రుళ్ళల్లో చల్లబడే అవకాశం లేకుండా పోయింది. చంద్రకాంతి క్షీణించి , రాత్రులలో చీకటి రాజ్యం చేయసాగింది.

ఈ విపరీత పరిణామాల ప్రభావం దేవలోకం మీద పడింది. చంద్ర కాంతిలో క్షీణత ఇంద్రుణ్ణి ఆశ్చర్యంలో పడవేసింది.

అవాంతరానికి కారణాన్ని ఇంద్రాదులు అన్వేషిస్తున్న సమయంలో నారదుడు ఇంద్రసభకు చేరుకున్నాడు. లోకాలకు దాపురించిన ఆ ఉపద్రవానికి కారణం చంద్రుడినే అడిగి తెలుసుకోవడం మంచిదన్నాడు. ఇంద్రాది దేవతలూ , నారుదుడూ చంద్రుడి వద్దకు వెళ్ళారు. వ్యాధితో కళావిహీనుడైపోయి , కృశించి పోయిన చంద్రుణ్ణి చూసి అందరూ ఆశ్చర్య పోయారు.

“చంద్రా ! నువ్వు ఔషధాలకు మూలరూపాలైన ఓషధులకే అధిపతివి ! నిప్పును నిప్పు కాల్చినట్టు – ఓషధీనాధుడైన నీకు ఈ వ్యాధి ఎందుకు దాపురించింది ?” ఇంద్రుడు చంద్రుణ్ణి ప్రశ్నించాడు.

చంద్రుడు అనుమానిస్తూ చూశాడు. నారద మహర్షి చిన్నగా నవ్వాడు. “చేసిన తప్పు చెప్పడం ఎప్పుడూ మంచిదే ! రోగాన్నీ , రోగకారణాన్నీ దాచుకోరాదు సుమా !” తన వ్యాధికి కారణం దక్షప్రజాపతి శాపం అని వెల్లడించిన చంద్రుడు ఆ శాపానికి కారణమైన తన రోహిణీ పక్షపాత వైఖరినీ వివరించాడు. “నన్ను ఎవరి శాపాలూ ఏమీ చేయలేవని గర్వించాను !” అన్నాడు నీరసంగా.

“ఆ గర్వంతో శపించి చూడమంటూ , మా తండ్రిగారిని రెచ్చగొట్టారు , కూడా !” రోహిణి పశ్చాత్తాపంతో అంది.

“మీరే నన్ను రోగ విముక్తుణ్ణి చేయాలి” చంద్రుడు ఇంద్రుడితో అన్నాడు దీనంగా. “అర్థం కాలేదా , చంద్రా ? నీకు వ్యాధి రావడం – ఔషధానికి వచ్చినట్టే ! వైద్యంతో నయమయ్యే వ్యాధి కాదు నీది ! ఇది శాపం చేస్తున్న నిత్య సంహారం ! ఉపసంహారమొక్కటే దీనికి పరిష్కారం !” ఇంద్రుడు నిష్కర్షగా అన్నాడు.

“మహేంద్రులు చక్కగా చెప్పారు. ఇప్పుడు జరగాల్సింది శాప ఉపసంహరణ ! అది చేయవల్సింది దక్షుడు – దక్షప్రజాపతి ఒక్కడే !”

“ఔను ! మనమందరం చంద్రుడిని వెంటబెట్టుకుని వెళ్ళి ఆయనను అభ్యర్థించుదాం !” ఇంద్రుడు తన నిర్ణయాన్ని వ్యక్తం చేశాడు.

మహేంద్రుడు చేసిన అభ్యర్థనను ఆలకించిన దక్షుడు ఆలోచనలో పడ్డాడు.

ఆలోచన ముగించి ఇంద్రుడితో ఇలా అన్నాడు.

“నాయనా , ఇంద్రా ! నువ్వు నా దౌహిత్రుడివి ! నీ అభ్యర్ధనను నిరాదరించలేను. చంద్రుడు అపరాధం చేశాడు. నేనూ , నా పుత్రికలూ ఓరిమితో ప్రసాదించిన అవకాశాలను చిన్న చూపు చూశాడు. అతన్ని శపించడానికి కారణం ఉంది. అది నీకు తెలుసు. చంద్రుడు నా పుత్రికలందర్నీ సాదరంగా , సానురాగంగా , సమ దృష్టితో ఏలుకోవాలి. రోహిణినో , మరొకతినో నెత్తికెక్కించుకోవడం క్షమార్హంగా చూడబడదు. సప్తవింశతి ధర్మపత్నులనూ సమదృష్టితో సంభావించి సంతోష పరుస్తూ ఉంటానని చంద్రుడు శపథం చేయాలి. అది జరిగిన అనంతరం ఆలోచిస్తాను, ఉపసంహారం గురించి !”

ఇంద్రుడు చంద్రుడి వైపు ప్రశ్నార్థకంగా చూశాడు. చంద్రుడు దక్షప్రజాపతి పాదాలు స్పశించి , ఆయన నిర్దేశించిన విధంగా శపథం చేశాడు.

“నేను కూడా నా అపరాధాన్ని అర్థం చేసుకున్నాను. నా అక్కచెల్లెళ్ళను గౌరవంగా చూసుకొంటాను…” రోహిణి కన్నీళ్ళతో అంది.

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹