సూర్యగ్రహ చరిత్ర రెండవ భాగము
శని , సావర్ణి , తపతి – ముగ్గురూ బంగారు గిన్నెల్లో ఉన్న క్షీరాన్నం తింటున్నారు. వాళ్ళ దగ్గరగా కూర్చున్న ఛాయ కొసరి కొసరి వడ్డిస్తోంది…
శని తింటూ , తింటూ వాలుగా ద్వారం వైపు చూసి , ఛాయ వైపు అదోలా చూశాడు. ఛాయ ద్వారం వైపు చూసింది.
యమీ , యముడూ , వైవస్వతుడూ లోపలికి వస్తున్నారు.
“ఇప్పుడెందుకు వచ్చారిక్కడికి ? నేను వచ్చి పిలిచేదాకా ఉద్యానవనంలోనే ఉండండి ! వెళ్ళండి !” ఛాయ విసుగ్గా అంది.
“ఆకలిగా ఉందమ్మా క్షీరాన్నం…”యమి ముందుకు అడుగులు వేస్తూ అంది. “ఆగు !” ఛాయ అరిచింది. *”రావద్దని చెప్పానా ? వెళ్ళండి !”
యమి భయపడుతూ , ఆగిపోయింది.
యముడు ఆవేశంగా ముందుకు వెళ్ళి యమి పక్కన నిలుచున్నాడు. సూటిగా ఛాయ వైపు చూశాడు. “క్షీరాన్నం మాకు కూడా పెట్టాలి ! ఇప్పుడే !”
“యమా ! నా ఆజ్ఞనే ధిక్కరిస్తున్నావా ?” ఛాయ హుంకరించింది.
“నీ ఆజ్ఞను కాదు , అధర్మాన్ని ! అధర్మం ఎక్కడున్నా నేను ధిక్కరిస్తాను. తల్లివైనా సరే , నీ పక్షపాత ధోరణిని నేను సహించను. నీ ప్రేమలో , ఆ క్షీరాన్నంలో మాకూ వాళ్ళలాగే భాగస్వామ్యం ఉంది !” యముడు వైవస్వతుడి చెయ్యి , యమి చెయ్యి పట్టుకుని ముందుకు అడుగులు వేశాడు. “రా అన్నయ్యా ! రా , చెల్లీ !”
“ఈ యముడు ఎప్పుడూ ఇంతే అమ్మా ! ఆటపాటల్లో కూడా ధర్మం , ధర్మం అంటూ మమ్మల్ని ఏడిపిస్తాడు !” శని యముడ్ని ఓరగా చూస్తూ అన్నాడు.
“మీకు ఇప్పుడు క్షీరాన్నం పెట్టను. శనీ , సావర్ణి , తపతీ ముగ్గురూ తిన్నాక , ఏమైనా మిగిలితే అదే మీకు !” ఛాయ నిష్కర్షగా అంది.
“సావర్ణి , తపతీ ! వేగంగా ఆరగించండి ! అంతా మనమే తినేయాలి !” శని ఉత్సాహంగా అన్నాడు. ఆదరాబాదరా జుర్రుకుంటూ.
“తొందరేం లేదు నాయనా ! నెమ్మదిగా అంతా మీరే తినండి !” ఛాయ అమిత శాంతంగా శనితో అంది.
యముడు తీక్షణంగా ఛాయను చూశాడు. “అమ్మా ! ఇది అన్యాయం ! నువ్వు మమ్మల్ని కూడా వాళ్ళతో సమానంగా చూడాలి ! అది ధర్మం ! నువ్వు వడ్డించకపోతే , మేమే తీసుకుంటాం !”
“ఆగు ! ఆగరా అక్కడే !” ముందుకు నడవ బోయిన యముణ్ణి చూస్తూ గర్జించింది. ఛాయ. “సమానంగా చూడాలా ? చూడను ? ఏం చేస్తావ్ ?”
యముడు ఆగ్రహంతో నిప్పులు కక్కుతూ చూశాడు. ఆవేశంతో ముందుకు వెళ్ళబోతూ , కాలు పైకెత్తి , దువ్వాడు. తన వైపు కాలు చూపిన యముణ్ణి ఆశ్చర్యంతో నోరు తెరిచి చూసింది ఛాయ. ఆమెలో ఆగ్రహం కట్టలు తెంచుకుంది.
“నువ్వు అహంకారివి ! నన్ను తన్నడానికి కాలు పైకెత్తావు ! ఫలితం అనుభవించు ! నీ పాదం తెగి పడి , క్రిములకు ఆహారం అవుగాక !” ఛాయ కంఠం భీకరంగా ప్రతిధ్వనించింది.
యముడు నిశ్చేష్టుడై నిలిచిపోయాడు. అతని ముఖంలో ఆశ్చర్యం విశ్వరూపంలో ప్రత్యక్షమవుతోంది.
వైవస్వతుడూ , యమీ , శనీ , సావర్ణి , తపతీ అగ్నిగోళంలా ఉన్న ఛాయ ముఖాన్ని ఆందోళనతో చూస్తూ ఉండిపోయారు. ముందుగా ఆశ్చర్యం నుండి యముడు తేరుకున్నాడు.
“అమ్మా ! నువ్వు… నన్ను శపిస్తావా !” యముడి కంఠంలో ఇందాకటి ఆగ్రహం , ఆవేశం లేవు. వాటి స్థానాన్ని ఆశ్చర్యమూ , ఆవేదనా ఆక్రమించుకున్నాయి. “నీ కొడుకును శపిస్తావా ?”
“శపిస్తాను ! నిన్ను సర్వనాశనం చేస్తాను. నువ్వు నా కొడుకు కావు ! నీ ముఖం నాకు చూపించకు !” ఛాయ గర్జించింది.
యముడు ఛాయ ముఖంలోకి నిర్భయంగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. అతని కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. తలవాల్చి ఒకసారి తన పాదం వైపు చూసుకొన్నాడు. మెల్లగా వెనుదిరిగి , అవతలకి అడుగులు వేశాడు. వైవస్వతుడూ , యమీ అప్రయత్నంగా యముణ్ణి అనుసరించారు.
ఆగ్రహావేశాలతో ఎగసిపడుతున్న ఛాయ వక్షభాగాన్ని ఆమె బిడ్డలు ముగ్గురూ భయంభయంగా చూశారు.
“నిజమా , యమా ?! అమ్మ నిన్ను శపించిందా ?” సూర్యుడు నమ్మలేకుండా అన్నాడు. “సరిగా విన్నావా , నువ్వు ? తల్లి తన బిడ్డను శపించడం అనేది అసంభవం నాయనా ! అసంభవం !”
“నిజమే , నాన్నగారూ ! అమ్మ తమ్ముడి పాదం తెగిపడి క్రిములకు ఆహారమవుతుందని శాపం పెట్టింది !” వైవస్వతుడు వినయంగా అన్నాడు.
“శని తమ్ముడు పుట్టినప్పట్నుంచీ అమ్మ మా ముగ్గుర్నీ ఏడిపిస్తూనే ఉంది…” యమి కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంది.
సూర్యుడు కనుబొమలు ముడివేస్తూ ముగ్గుర్నీ కలయజూశాడు.
“నాన్నగారూ…నా పాదం…” యముడు భయంతో అన్నాడు. సూర్యుడు యముడి దగ్గరగా నడిచాడు. అతని తల మీద అరచేతిని ఉంచాడు.
“భయపడకు నాయనా ! సంజ్ఞ శాపాన్ని నేను ఉపసంహరించలేను. ఆమె శాపం ఫలించినా , నీ పాదానికి ప్రమాదం రాకుండా చేస్తాను. నీ పాదంలో కొంత మాంసం తెగి పడుతుంది. దాన్ని క్రిములు ఆరగిస్తాయి. సంజ్ఞ శాపం ఆ విధంగా పరిహరించ బడుతుంది !”
“నాన్నగారూ !” యముడి కళ్ళలో ఆనందబాష్పాలు తిరిగాయి.
సూర్యుడి ముఖంలోని ప్రశాంతత అంతర్థానమైంది. ఆయన వైవస్వతుడి వైపు తిరిగాడు. “వైవస్వతా ! మీ అమ్మ మిమ్మల్ని సరిగా చూసుకోవడం లేదా ? నాకు యధార్ధం. కావాలి సుమా !”
“నిజమే నాన్నగారూ ! ఇద్దరు తమ్ముళ్ళూ , చెల్లీ జన్మించిన అనంతరం , అమ్మ ఎందుకో పూర్తిగా మారిపోయింది. వాళ్లను చూస్తే చిరునవ్వులు ! మమ్మల్ని చూస్తే కళ్లల్లో నిప్పులు !”
“తపతిని ఎప్పుడూ మెచ్చుకుంటుంది ! నన్ను ఎప్పుడూ నిందిస్తుంది !” యమి దీనంగా అంది.
“మాతో కలిసి మెలిసి ఉండవద్దని తమ్ముళ్లకూ , చెల్లికీ చెప్తుంటే నేను విన్నాను ! మమ్మల్ని చూస్తే అమ్మ నిప్పులు కక్కుతుంది ! ఇందాకా , శాపం పెట్టి , ‘నువ్వు నా కొడుకువు కాదు, ఫో !’ అంది నాన్నగారూ !” యముడు చెప్పాడు.
“శపిస్తాను ! నిన్ను సర్వనాశనం చేస్తాను ! అంది. అమ్మ యముణ్ణి !” వైవస్వతుడు ఆందోళనతో అన్నాడు.
“నాన్నగారూ ! అమ్మ నన్ను సర్వనాశనం…” అగ్నిగోళంలా ఎర్రబడుతున్న తండ్రి ముఖాన్ని చూస్తూ ఆపేశాడు యముడు.
సూర్యుడు ఆగ్రహావేశాలతో వేగంగా ద్వారం వైపు నడిచాడు. వైవస్వతుడూ , యముడూ , యమీ ముఖాలు చూసుకొని ఆయన వెంట పరుగుపెట్టారు.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹