గురుగ్రహ జననం రెండవ భాగము
అంగిరసుడూ , శ్రద్ధా ఆనందంతో ఒకరినొకరు చూసుకున్నారు. శ్రద్ధ ఆనందావేశాలతో పసికందును ముద్దులతో నింపేసింది.
“మా జన్మలు ధన్యమైనాయి ! దేవదేవులకు మా ధన్యవాద పూర్వక ప్రణామాలు అందజేయి , నారదా !” అంగిరసుడు అన్నాడు.
“బృహస్పతిని మేధావంతుడిగా , జ్ఞానసముద్రుడిగా తీర్చిదిద్దే అద్భుతమైన అవకాశమూ , విశిష్టమైన విధీ మీవే , అంగిరస మహర్షీ !” నారదుడు ప్రోత్సహిస్తూ అన్నాడు.
“అది నా అదృష్టం నారదా ! జ్ఞాన పరీక్షలో నన్ను అవలీలగా పరాజితుణ్ణి చేసేటంత మేధావిగా తీర్చిదుద్దుతాను నా కుమారుడిని !” అంగిరసుడు సగర్వంగా అన్నాడు.
“బాగుంది ! పుత్రాదిచ్చేత్ పరాజయం ! శుభం ! వెళ్ళివస్తాను. త్రిమూర్తులకు బృహస్పతి బాలకుడి గురించి విన్నవించాలి” నారదుడు నవ్వుతూ అన్నాడు.
తల్లిదండ్రుల పెంపకంలో బృహస్పతి గారాబంగా పెరుగుతూ పెద్దవాడవుతున్నాడు. కుమారుడి బుద్ధికుశలతను గుర్తించిన అంగిరస మహర్షి. అనుకున్న సమయం కన్నా ముందే విద్యాబోధన ప్రారంభించాడు. అన్న ఉతథ్యుడినీ , తల్లితండ్రులనూ ఆశ్చర్యపరుస్తూ , చురుకుగా , వేగంగా వేదశాస్త్రాలు అవగాహన చేసుకుంటూ విద్యాభ్యాసంలో పురోగమిస్తున్నాడు బృహస్పతి.
విద్యార్జనకే అంకితమై పోయిన బృహస్పతి – గురువుకు తీసిపోని శిష్యుడిగా , తండ్రిని మించిన తనయుడుగా తనను తాను నిరూపించుకుని , యువకుడయ్యాడు.
జ్యేష్ట పుత్రుడైన ఉతథ్యుడికి అదివరకే వివాహం జరిపించిన అంగిరస దంపతులు బృహస్పతి వివాహం గురించి ఆలోచనలో పడ్డారు.
తన లోక సంచారంలో భాగంగా నారదుడు స్వర్గ రాజ్యానికి వెళ్ళి ఇంద్రుణ్ణి కలుసుకున్నాడు. ఇంద్రుడి వైభవాన్ని శ్లాఘించాడు.
“నా పరిపాలనలో మా దేవతలకు అన్నీ ఉన్నాయి. విద్యాబుద్ధులు చెప్పి , మార్గనిర్దేశం చేసే గురువు లేడు ! ఆ లోటు బాగా కనిపిస్తోంది. నారదమునీంద్రా !” ఇంద్రుడు నారదుడితో అన్నాడు. “అందరినీ ఎరిగినవాడివి ! దేవ గురువుగా తగిన విజ్ఞానిని సూచించ వచ్చు కదా !”
“నారాయణ ! చక్కటి ఆలోచన ! దేవ గురువుగా రాణించే వ్యక్తి ధీశాలి అయి ఉండాలి. నా దృష్టిలో అంతటి మహాజ్ఞాన సంపన్నుడు ఒక్కడే ఉన్నాడు.”
ఎవరు ? ఎవరా మేధావి ?” ఇంద్రుడు ఆత్రుతగా అడిగాడు.
“శ్రద్ధా అంగిరస దంపతుల పుత్రుడు బృహస్పతి ! విద్యాభ్యాసం ముగించి , తగిన అర్హత సముపార్జించి , సర్వసిద్ధంగా ఉన్నాడు. బృహస్పతి గురువుగా లభిస్తే – మహేంద్రుడి పరిపాలన కొత్త పుంతలు తొక్కుతుంది.”
“మనిద్దరం ఈ క్షణమే అంగిరసుడి ఆశ్రమానికి వెళుతున్నాం. ఆయన మా జనకులకు తోటి మానసపుత్రుడే కదా” అంటూ ఇంద్రుడు సింహాసనం మీద నుంచి లేచాడు.
అంగిరసుడికీ శ్రద్దకూ పాదాభివందనం చేసి , ఇంద్రుడు తాను వచ్చిన పనిని విన్నవించాడు.
“మా పుత్రుడి బుద్ధికుశలత దేవతల అభివృద్ధికి ఉపయోగపడితే – అంతకన్నా ఏం కావాలి ?” అంగీరసుడు సంతోషంగా అన్నాడు. “బృహస్పతి అభిప్రాయం తెలుసుకుందాం !”
“మీ అనతి నా కర్తవ్యం నాన్నగారూ ! అయితే ఒక నిబంధన ! ఒక ఆశ్రమ పాఠశాల స్థాపించి , మీరు అనుగ్రహించిన అపార విద్యాసంపదను విద్యార్థులకు పంచాలని నిర్ణయించుకున్నాను…”
“మా గురుదేవుల నిర్ణయం మాకు ఆమోదయోగ్యమే. వారి ఆశ్రమ పాఠశాలలో మా దేవ విద్యార్థులు కూడా విద్యను ఆర్జిస్తారు. చక్కటి ప్రదేశంలో ఆశ్రమం ఏర్పాటు చేసి , గురువు గారికి అర్పించుకుంటాం” గురుశిష్య సంబంధంతో వరస కలుపుతూ అన్నాడు. ఇంద్రుడు.
“సంతోషం ! బృహస్పతికి వివాహం చేయాలని తల్లిదండ్రులైన మేం సంకల్పించాం”. అంగిరసుడు అన్నాడు.
“ఆ శుభకార్యం బాధ్యత కూడా ఈ దేవరాజు భుజస్కంధాల మీద మోపండి ! మా గురుపుంగవులకు తగిన కన్యను సూచించమని ఆ సృష్టికర్తను అర్థిస్తాను !” ఇంద్రుడు అన్నాడు.
“మహేంద్రుల ఆలోచన దివ్యంగా ఉంది !” నారదుడు మెచ్చుకున్నాడు.
“అలాగే… అంతకంటేనా ! కన్యను మా పితృదేవులే నిర్ణయిస్తే ఇక అభ్యంతరం మేముంటుంది !” అంగిరసుడు సంతోషంగా అన్నాడు.
“మహేంద్రా ! దేవసభ ‘సుధర్మ’లో మా బృహస్పతిని దేవగురువుగా అభిషేకించేదెప్పుడు ?” నారదుడు అడిగాడు.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹