సూర్యగ్రహ జననం మూడవ భాగం
వైకుంఠంలో , శయన భంగిమలో వున్న శ్రీమహావిష్ణువు తటాలున లేచి కూర్చున్నాడు. శ్రీమహాలక్ష్మి హస్త పద్మాలకింది నుంచి ఆయన పాద పద్మాలు జారిపోయాయి. ఆమె నయన పద్మాలు ఆయన వైపు తిరిగి , ఆశ్చర్య కిరణాల్ని ప్రసరించాయి.
“స్వామీ , ఇక్కడున్నారు. కానీ మీ మనస్సు ఇక్కడ లేదు ! ఏం జరిగింది ?” లక్ష్మి ప్రశ్నను ఆమె దరహాస ధ్వని పెనవేసుకుంది.
విష్ణువు నెమ్మదిగా ఆమె వైపు తిరిగాడు. “లక్ష్మీ ! ఇలా… నా… కుడి కంటిలోకి “చూడు !”
లక్ష్మి వినయంగా చూస్తూ కొద్దిగా ముందుకు జరిగింది.. ఆమె దృష్టి కిరణాలు పతిదేవుడి దక్షిణ నేత్రంలోకి దూసుకుంటూ వెళ్ళాయి.
“చూస్తున్నాను. ఆ నల్లని కంటిలోని తెల్లని చూపుని !” లక్ష్మి నవ్వుతో హెచ్చరించింది.
“ఎవరు కనిపిస్తున్నారు !” విష్ణువు ప్రశ్నించాడు.
లక్ష్మీదేవి ఎర్రటి పెదవులు చిరునవ్వుతో విచ్చుకుని ముత్యాల్లాంటి పళ్ళని స్వామికి చూపించాయి. “ఇంకెవరు కనిపిస్తారు? మీ అర్ధాంగే !”
శ్రీమహావిష్ణువు తల అటుయిటూ వూగింది. మకరకుండలాలూ అందంగా ఊగిసలాడుతూ ఆయన నీలి రంగు చెక్కిళ్ళకు బంగారు రంగు పూశాయి.
“నువ్వు కాదు ! నీ స్థానం మా నయనం కాదు – హృదయం! మరిచిపోయావా ?”
విష్ణువు కంఠంలో చిరునవ్వు పలికింది. “ఎందుకు మరచిపోతాను ? విష్ణుహృదయం ఈ విష్ణుప్రియ శాశ్వత నివాస స్థానం ! అయినప్పటికీ నాపతి దేవుల అణువణువులోనూ నేనుంటాను. మీ సర్వమూ నాదే. మీ సర్వస్వంలోనూ ఉంటాను !” లక్ష్మి నవ్వింది. విష్ణువు చిన్నగా నవ్వాడు. “అది భావ పరాకాష్ట ! వ్యక్తీకరణలో అతిశయోక్తి సుమా !”
అయితే మీ దక్షిణ నేత్రంలో నేను లేనంటారు ! ఇంకెవరున్నారో చెప్పండి ! ఎందుకైనా మంచిది , ముందుగా తెలుసుకుంటాను !” లక్ష్మి మొహాన్ని ‘అలకరంగు’ అలుముకుంది.
“సూర్యుడు !” విష్ణువు నవ్వుతూ అన్నాడు.
“సూర్యుడా !” లక్ష్మి ఆయన కుడికంటిలోకి తన చూపుల్ని గుచ్చుతూ , అంది. “సూర్యుడే ! సూక్ష్మ రూపంలో వున్నాడుగా !”
“ఔను ! మీ పద్మనయనంలోకి చూస్తూ వుంటే ఏవో ఊహాలోకాలలోకి ఎగిరి పోయాను !” లక్ష్మి నవ్వుతూ అంది. “కుడికంటిలో సూర్యుణ్నీ , ఎడమ కంటిలో చంద్రుణ్ణి వుంచుకున్నారుగా !”
“శుభవార్త విను , లక్ష్మీ !” విష్ణువు లక్ష్మినే తదేకంగా చూస్తూ అన్నాడు. “మా దక్షిణ నేత్రంతో సూక్ష్మ రూపంలో వున్న సూర్యుడు స్థూల రూపంతో , సశరీరంగా – జన్మించాడు !”
“అలాగా !” లక్ష్మి మొహం వికసించింది. “ఇది నిజంగా శుభవార్తే , స్వామీ !” లక్ష్మి ఆగి , పతిదేవుడి కుడికంటిలోకి దేనికోసమో వెతుకుతున్నట్టు చూసింది. “అయితే… ఇప్పుడింక ఆ సూర్యుడు సూక్ష్మరూపంలో మీ నేత్రంలో లేడన్నమాట. నన్నెందుకు చూడమన్నారు ?”
విష్ణువు లక్ష్మి అమాయకత్వానికి నవ్వుతున్నట్టుగా పెదవులమీద చిరునవ్వు వెన్నెల చిందించాడు. “ఎందుకు లేడు ? ఉన్నాడు. శాశ్వతంగా వుంటాడు !”
“ఇక్కడ వుంటూ , ఎక్కడో జన్మించాడు కాబట్టి , ఇక్కడ మీ కంటిలో అతని కాంతి కొంత తగ్గి వుంటుంది. కాదా స్వామీ ?” లక్ష్మి సందేహాన్ని వ్యక్తం చేసింది.
“నీ అమాయకత్వం చూస్తూంటే మాకు ముచ్చటేస్తోంది ! నీ సందేహంలో ఒక పరమార్థంలాంటి సందేశం దాగి వుంది !” విష్ణువు సాలోచనగా అన్నాడు. “నీ సందేహాన్ని నీ ద్వారానే నివృత్తి చేద్దాం. అదిగో అక్కడున్న దీపాలను చూడు. ఒక దీపంలోని మంటతో రెండో దీపాన్ని వెలిగించు !”
లక్ష్మిదేవి దీపాలవైపు చూసింది. “రెండు జ్యోతులూ వెలుగుతున్నాయిగా , స్వామీ !” అంది నవ్వుతూ, నాథుని వైపు చూస్తూ.
“చూడు ! నీ చేత మళ్ళీ వెలిగించబడే అదృష్టం కోసం ఒక దీపం ఆరుతోంది !” శ్రీమహావిష్ణువు నవ్వుతూ అన్నాడు.
లక్ష్మి చూసింది. ఒక దీపకళిక సన్నగిల్లుతోంది… ఆరిపోతోంది… ఆరిపోయింది ! ఆమె మొహం ప్రాణేశ్వరుడి వైపు తిరిగింది. ఆమె వెలుగుతున్న జ్యోతుల్లాంటి విశాల నేత్రాల మీద , బోర్లించిన అరచేతుల్లా వున్న అందమైన కనుబొమలు కదిలి , మధ్యలో కలుసుకుని ముడిపడి , ప్రశ్నార్థకంగా మారాయి.
“లే లక్ష్మీ ! వెళ్ళి , జ్యోతిని వెలిగించు !” తాను ధరించే విల్లులా వున్న లక్ష్మిదేవి కనుబొమ్మల్ని పారవశ్యంగా చూస్తూ అన్నాడు శ్రీహరి.
లక్ష్మి బంగారు ప్రమిదల వైపు వయ్యారంగా అడుగులు వేసి , వెలుగుతున్న దీపంతో , ఆరిన దీపాన్ని వెలిగించింది. విష్ణువు లేచి , ఆమె దగ్గరగా నడిచాడు. భుజాల మీద రెండుచేతులూ వేసి , ఆమెను వెలుగుతున్న జ్యోతుల వైపు తిప్పాడు. వెనుక నిలుచుని , కొద్దిగా వొంగి , ఆమె భుజం మీద తన గెడ్డాన్ని ఆన్చాడు.
కెందామర రేకులాంటి తన చెంపతో , నల్ల కలువ రేకులాంటి తన నాథుడి చెంపను ప్రేమగా అదిమింది లక్ష్మి అప్రయత్నంగా.
“లక్ష్మీ… జాగ్రత్తగా ఆ జ్యోతుల్ని చూడు !” శ్రీ మహావిష్ణువు హెచ్చరించాడు. “రెండు దీప కళికలూ సమానంగా వెలుగుతున్నాయి కదూ. నీ కళ్ళ లాగా ?”
“ఔను !” లక్ష్మి జ్యోతుల్నే చూస్తూ అంది.
“మొదటి దీపం లోని కాంతిని ఉపయోగించి , రెండవ దీపాన్ని వెలిగించావు ! జాగ్రత్తగా చూసి చెప్పు ! మొదటి దీపం కాంతి తరిగిపోయిందా ?” విష్ణువు ప్రశ్న లక్ష్మి చెవిలో ప్రతిధ్వనించింది.
“లేదు…” లక్ష్మి దీపకళికనే చూస్తూ అంది.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹