బుధగ్రహ జననం మొదటి భాగము
ఆశ్రమంలో వాతావరణం ఆహ్లాదకరంగా ఉంది. వరుసలుగా కూర్చున్న విద్యార్థులు. వేదమంత్రాలను వల్లె వేస్తున్నారు. వాళ్ళపైన చెట్ల రెమ్మల్లో దాక్కున్న చిలుకలు వాళ్ళను అనుకరిస్తూ మంత్రాలు పలుకుతున్నాయి.
ఆగకుండా వినవస్తున్న పక్షుల కిలకిలరావాలూ , అప్పుడప్పుడు వినవచ్చే నెమళ్ల అరుపులూ ఆశ్రమ వాతావరణానికి నేపథ్య సంగీతం అందిస్తున్నాయి.
వల్లెవేస్తున్న విద్యార్థుల స్వరాన్ని ఏకాగ్రతతో గమనిస్తూ , ఆకర్షిస్తున్న బృహస్పతి కనుబొమలు ఎవరో కదిలించినట్టు కదిలి – ఒకదానికొకటి దగ్గరవుతూ – మధ్యలో కలుసు కుంటున్నాయి. ఆయన చూపులు – వయ్యారంగా , అందంగా మెలికలు తిరుగుతూ – పచ్చిక తీసుకున్న పాపటలా కనిపిస్తున్న కాలిబాట మీద నడుస్తూ వస్తున్న యువకుడి మీద కేంద్రీకృతమయ్యాయి.
చక్కటి శరీర నిర్మాణం. మెరిసిపోతున్న శరీర వర్ణం. చూపుల్ని ఆకర్షించి , పట్టివుంచే అందం. మగవాళ్లకు కూడా మళ్లీ చూడాలనిపించే చక్కదనం. ఎవరా యువకుడు ? ఇంద్రలోకంలో కూడా ఇంత అందగాడు. తారసిల్లలేదే !
తన వైపే చూస్తూ , ఆశ్రమ ప్రాంగణంలోకి వస్తున్న యువకుణ్ణి తదేకంగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు బృహస్పతి. యువకుడు బారులుగా కూర్చున్న విద్యార్థుల వెనక నిలబడి , వినయంగా బృహస్పతి వైపు చూస్తూ ఉండిపోయాడు.
“ఎవరు నాయనా ?” బృహస్పతి ప్రశ్నించాడు.
“మీ దర్శనానికి వచ్చాను…” చంద్రుడు వినయంగా అన్నాడు.
బృహస్పతి చేతిని పైకెత్తుతూ , శిష్య బృందాన్ని చూశాడు. శిష్యుల పఠనం ఆగిపోయింది. అలవాటు కొద్దీ చెట్టు మీద చిలుకలూ మౌనం ధరించాయి.
“ఇలా దగ్గరగా రా !” బృహస్పతి అన్నాడు. శిష్యుల తలలు ఒకసారి వెనుకకు తిరిగాయి. అందరి కళ్ళూ ఆ యువకుడి మీద నిలిచిపోయాయి. యువకుడు బృహస్పతి ముందు ఆగి , వినయంగా చూశాడు.
“అనసూయ , అత్రిమహర్షి దంపతులు పుత్రుణ్ణి… నా పేరు చంద్రుడు…”.
“ఓహ్…ఆత్రేయుడివా !” బృహస్పతి అడ్డు తగుల్తూ అన్నాడు.
“చిత్తం. నా తండ్రిగారి ఆదేశం మేరకు ఉన్నత విద్యాభ్యాసం కోసం మీ సన్నిధికి వచ్చాను. దయచేసి…”
“అలాగా !” బృహస్పతి మళ్ళీ అడ్డొస్తూ అన్నాడు. అత్రి అనసూయ దంపతుల పుత్రుడిది అసామాన్య సౌందర్యం !
“దయచేసి విద్యార్థిగా స్వీకరించి , విద్యాదానం అనుగ్రహించండి !” అంటూ చంద్రుడు బృహస్పతికి పాదాభివందనం చేశాడు..
“సుఖీభవ !” బృహస్పతి దీవిస్తూ అన్నాడు.
చంద్రుడు లేచి , ఆశ్చర్యంగా బృహస్పతి వైపు చూశాడు. “గురుదేవా ! నేను…. విద్యాదానం కోసం వచ్చాను…”
బృహస్పతి కళ్ళు చిట్లించాడు. తన ఆశీర్వాదంలో సందర్భ శుద్ధీ , సమయ స్ఫూర్తీ , ఔచిత్యమూ లోపించాయని చంద్రుడు పరోక్షంగా గుర్తు చేస్తున్నాడు ! ఆయన మొహం మీద చిరునవ్వు మెరిసింది.
“ఔను , విద్యార్థికి సుఖం ఉండదు. ఉండకూడదు !” బృహస్పతి తనను దిద్దుకుంటూ అన్నాడు. కుడిచేతిని పైకెత్తి చంద్రుడి ముఖంలోకి చిరునవ్వుతో చూశాడు. “సకల విద్యా ప్రాప్తిరస్తు !”
“ధన్యోస్మి !” చంద్రుడు పునరభివాదం చేస్తూ అన్నాడు.
“చంద్రా ! అనుష్టానాలు పూర్తి చేసి , మార్గాయాసం తీర్చుకో… తదనంతరం…”
“అనుష్ఠానాలు మార్గంలోనే పూర్తి చేసుకున్నాను. ఈ ప్రశాంత వాతావరణంలో అడుగు పెట్టగానే మార్గాయాసం మాయమైపోయింది గురుదేవా !” ఆశ్రమాన్ని కలియజూస్తూ అన్నాడు చంద్రుడు.
బృహస్పతి చిరునవ్వు నవ్వాడు. “సంతోషం నాయనా ! ఆ… అత్రి మహాశయులు కుశలమే కదా !”
“నాన్నగారు కుశలంగా ఉన్నారు…”
“సాధ్వి అనసూయా దేవి…”
“నాన్నగారి సేవే అమ్మకు సత్కాలక్షేపం గురుదేవా !” చంద్రుడు నవ్వుతూ అన్నాడు.
“ఆ ఆదర్శ దంపతులు అదృష్టవంతులు ! వాళ్ళ పుత్రుడైన నువ్వు అదృష్టవంతుడివి ! సరే… చంద్రా… అలా కూర్చో… సాయంత్రం నిన్ను ప్రత్యేకంగా పరీక్షిస్తాను. నువ్వు ఆర్జించిందీ , నీ వద్ద ఉన్నదీ ఏదో తెలుసుకుంటాను ! లేనిదీ , అవసరమైనదీ నిర్ణయిస్తాను !” బృహస్పతి చిరునవ్వుతో అన్నాడు. ఆయన చూపులు ఆశ్రమం వైపు తిరిగాయి.
ఒక యువతి , నీటి పాత్రతో చకచకా వచ్చి , చంద్రుడికి తాగడానికి నీళ్ళు అందించింది వినయంగా.
“ఆశ్రమ పరిచారిక పుంజికస్థల !” బృహస్పతి పరిచయం చేశాడు. “విద్యార్థుల విడిది గృహాల్ని చక్కగా చూసుకుంటుంది. ఆశ్రమంలో చేదోడు వాదోడుగా ఉంటుంది !”
చంద్రుడు దాహం తీర్చుకుని పాత్ర పుంజికస్థలకు ఇచ్చివేశాడు. విద్యార్థుల వరుసల వెనుక వైపుకి అడుగులు వేశాడు. రెండు కళ్ళు చంద్రుణ్ణి తదేకంగా చూస్తున్నాయి.
అవి బృహస్పతి కళ్ళు కావు !
అవి ఏ విద్యార్థి కళ్ళూ కావు !
అవి ఆశ్రమ గవాక్షంలోంచి చూస్తున్న కళ్ళు ! అవి కలువ రేకుల్లాంటి విశాలమైన కాటుక కళ్ళు !
అవి బృహస్పతి సతి కళ్ళు !
అవి మదవతి తార కళ్ళు !
బృహస్పతి శయనాగారంలోకి వచ్చాడు. తార మంచం మీద కూర్చుని ఉంది. వాతాయనంలోంచి దూసుకొస్తున్న గాలి , ఆమె పైట చెంగుతో ఆడుకుంటోంది. మధురమైన పూల సుగంధాన్ని మోసుకొస్తున్న గాలి శయనాగారమంతా వ్యాపిస్తోంది.
“ఇంకా మేలుకునే ఉన్నావా , తారా ?” ప్రశ్నించాడు బృహస్పతి.
భర్త రాకను అప్పుడే గమనించినట్లు తార తటాలున లేచి , నిలబడింది. “నిద్ర రావడం లేదు…” అందామె.
బృహస్పతి మంచం మీద నడుం వాల్చాడు విశ్రాంతిగా , అప్రయత్నంగా ఆయన చెయ్యి తార చేతిని పట్టుకుంది. తార , మంచం అంచున కూర్చుంది. ఆమె కళ్ళు బృహస్పతి ముఖంలోకి చూశాయి.
“ఆ నూతన విద్యార్థి… చంద్రుడు…” అంటూ ఏదో చెప్పబోయింది తార. “చంద్రుడా ?!” బృహస్పతి ప్రశ్నించాడు.
“ఆ… అతని పేరు అదే కదూ… మన విద్యార్థులందరిలోనూ , అతనే పెద్దవాడనిపిస్తోంది… పెద్దవాడేగా , స్వామీ ?” అడిగింది.
“చంద్రుడు వయసులోనే కాదు , తారా ! వినయంలోనూ , విద్యలోనూ , బుద్ధిలోనూ పెద్దవాడే !” బృహస్పతి నవ్వుతూ అన్నాడు.
“అలాగా…”.
“చంద్రుడు ఎవరనుకుంటున్నావు ? బ్రహ్మ మానస పుత్రుడు అత్రిమహర్షికీ , సాధ్వీమణి అనసూయకూ అనుంగు పుత్రుడు !”
“తల్లిదండ్రులిద్దరూ గొప్పవారేనే !” తార చిరునవ్వుతో అంది..
“ఔను ! అత్రిమహర్షి చంద్రుణ్ణి ప్రత్యేకంగా నా వద్దకు పంపించారు. శిష్యరికం చేయమని !” బృహస్పతి సగర్వంగా అన్నాడు.
“పోనీ లెండి ! మీ శిష్యుల్లో యువకుడు ఉండడం మంచిది ! ఇప్పుడున్న వాళ్లంతా , చిన్నపిల్లలు ! నది నుండి నీళ్ళు తీసుకురాలేకపోతున్నారు !” తార నర్మగర్భంగా అంది.
“స్వామీ… ఆ చంద్రుడి చేత నదీజలం తెప్పించుకోవచ్చుగా !”
బృహస్పతి నవ్వాడు. “అడగాలా , తారా ! గురుకుల వాసం చేసే విద్యార్థులకు గురుశుశ్రూష ఎంత ముఖ్యమో , గురుపత్నీ సేవ కూడా అంతే ముఖ్యం !”
తార అసంకల్పితంగా తృప్తిగా నిట్టూర్చింది.
“పడుకో తారా ! మళ్లీ వేకువజామునే లేవాలి !” బృహస్పతి ఆమె చేతిని సున్నితంగా లాగుతూ అన్నాడు.
తార మంచం దిగి నిలబడింది. సున్నితంగా ఆయన పట్టులోంచి తన చేతిని విడిపించుకుంది. “మీరు పడుకోండి ! ఎందుకో నిద్ర రావడం లేదు. కాసేపు తోటలో తిరిగి… త్వరగా వచ్చేస్తా లెండి !” అంటూ తార భర్త మాట కోసం ఎదురు చూడకుండా వెలుపలికి నడిచింది.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹