బుధగ్రహ జననం ఎనిమిదవ భాగము
బృహస్పతి విద్యార్థుల కోసం ఎదురు చూస్తూ తన స్థానంలో కూర్చున్నాడు. చెట్టు గుబురులో దాక్కున్న చిలక , ఒక్కసారి రెక్కల్ని టపటపలాడించి , ప్రణవం ప్రారంభించింది.
”ఓమ్!” ”ఓమ్!” ”ఓమ్ ! ”విద్యార్థులను పాఠానికి రమ్మని పిలుస్తున్నట్టుగా ఉంది ఆ చిలక చేస్తున్న ఓంకార నాదం !
బృహస్పతి చిరునవ్వుతో చెట్టు గుబురు వైపు చూశారు. విద్యార్థులకు తీసిపోకుండా నేర్చుకొంటోందీ చిలక ! ఆశ్రమాల్లో చిలకలు వేదాలు పఠించాలి. సింహాలు జింకలతో ఆడుకోవాలి ! గుంపులుగా వచ్చిన విద్యార్థులు , వరసలుగా కూర్చుంటున్నారు. బృహస్పతి. చూపులు విద్యార్థుల ముఖాలను పరిశీలనగా చూస్తున్నాయి. అందరూ ఉన్నారు… చంద్రుడు ?
బృహస్పతి కళ్ళు మరోసారి విద్యార్థులను కలియజూశాయి. చంద్రుడు వచ్చినట్టు లేడు. ఏదో అడగడానికి ఆయన నోరు తెరిచాడు…
“స్వామీ…” పుంజికస్థల పిలుపు విని బృహస్పతి పక్కకు చూశాడు. పుంజికస్థల ఆయన వైపు వినయంగా చూసింది. “గురుపత్ని… ఆశ్రమంలో లేరు… ” “తార ఆశ్రమంలో లేదా ?” బృహస్పతి ఆమెకు అడ్డు తగిలాడు.
“లేరు… విద్యార్థులకు ఆహారం సిద్ధం చేయనా ?!” పుంజికస్థల వినయంగా అడిగింది.
“తార ఎక్కడికెళ్ళింది , పుంజికా ?”
“తెలియదు ! నిన్న మీరు ఇంద్రసభకు వెళ్లినప్పట్నుంచీ గురుపత్ని కనిపించలేదు. మీతో వెళ్ళి ఉంటారనుకున్నాను…” పుంజికస్థల వినయంగా అంది.
“ఔను , గురువుగారూ ! మేమూ అలాగే అనుకున్నాం ! మీ వెంట చంద్రుణ్ణి కూడా తీసుకువెళ్ళి ఉంటారనుకున్నాం…” ఒక విద్యార్థి లేచి , నిలబడి అన్నాడు.
బృహస్పతి కళ్ళు చిట్లించాడు. చంద్రుడా ! అంటే చంద్రుడు ఇక్కడ లేడా ?
“చంద్రుడెక్కడ ?” అప్రయత్నంగా ప్రశ్నించాడు బృహస్పతి.
“మీరూ , గురుపత్నిగారూ , చంద్రుడూ – ఒకే సమయంలో ఆశ్రమంలో లేకుండా పోయారు…గురువుగారూ… అందుకని… కలిసే దేవలోకానికి…” సనాతనుడు అనే విద్యార్థి వివరిస్తున్నాడు.
“పుంజికా ! చంద్రుడు కూడా లేడా ?” బృహస్పతి పరిచారికను ప్రశ్నించాడు.
“లేడు…”
“ఇద్దరూ మళ్ళీ నదీస్నానానికి…” బృహస్పతి సాలోచనగా అన్నాడు. “నదీస్నానానికి వెళ్ళకూడదని చంద్రుణ్ణి ఆజ్ఞాపించానే !”
“నదిలో ఏదైనా ప్రమాదం…” బృహస్పతి అనుమానంగా అన్నాడు.
“నది వైపు వెళ్ళలేదు… వాళ్ళు…” పుంజికస్థల మెల్లిగా అంది.
వాళ్ళు ? బృహస్పతి పుంజికస్థల వైపు అర్ధం కానట్టు చూశాడు. వాళ్ళు… తారా , చంద్రుడూ కలిసి తిరుగుతున్నారా ?! ఆయనలో ఏవో ఆలోచనలు ఆందోళనలు పుట్టిస్తూ , సాగుతున్నాయి. ఏ సమిథలకో అడవిలోకి వెళ్ళి ఉంటారా ?
“సనాతనా ! సునీతుడూ , నువ్వూ – ఇంకాకొందరూ అరణ్యంలో చూడండి ! తారకూ , చంద్రుడికీ ఏదైనా ప్రమాదం…”వాక్యం పూర్తి చేయకుండానే ఆగాడు బృహస్పతి.
“స్వామీ… విద్యార్థులకూ , మీకూ… ఆహారం…”.
“సిద్ధం చేయి, పుంజికా…” బృహస్పతి నిట్టూర్చాడు.
వయసులో పెద్దవాళ్ళైన విద్యార్థులు చాలా మందే అరణ్యం వైపు బయలుదేరారు. అప్పుడే తన వైపే చూస్తున్న విద్యార్థుల వైపు అన్యమనస్కంగా చూశాడు బృహస్పతి.
“నిన్నటి పాఠం వల్లె వేసుకోండి !” అన్నాడు.
“రా , చంద్రా !” చెట్టు మీది చిలక ఉన్నట్టుండి అంది. బృహస్పతి చిలకవైపు ఆశ్చర్యంగా చూశాడు.
“ఇలా రా , చంద్రా !” తార పిలుపు కోకిల గానంలా చంద్రుడి చెవుల్ని తాకింది.
మందిరం ముందు నిలుచున్న చంద్రుడు లోపలికి నడిచాడు. తార పిలుపు మళ్ళీ ఒకసారి శయనాగారంలోంచి వినిపించింది. చంద్రుడు శయ్యాగారంలోకి అడుగులు వేసి , హంసతూలికా తల్పం ముందు నిలుచున్న తార పక్కనే నిలుచున్నాడు. అతని చెయ్యి తీగలా సాగి , సన్నటి తార నడుముని చుట్టింది. తార తలని చంద్రుడి భుజం మీద వాల్చింది.
“ఈ తల్పం ఎంత బాగుందో , చూశావా ?” అంది తార.
“విశ్వకర్మ సృష్టి !” చంద్రుడు నవ్వుతూ అన్నాడు. “నీకోసమే!”
“కాదు” తార వెంటనే అంది. “మన కోసం !”
“నేను… శాశ్వతంగా ఇక్కడే ఉండిపోతాను !” తార పారవశ్యంతో అంది. “ఈ మందిరం , ఈ హంసతూలికా తల్పాలు , తూగుటుయ్యాలలు , ఇవన్నీ కావాలి , నాకు !”
చంద్రుడు ప్రేమగా ఆమె నడుము చుట్టూ తన చేతులతో బిగించాడు. “ఎందుకూ అంత ఆశ ?” చిరునవ్వుతో అడిగాడు.
“దర్భాసనాలు , కృష్ణాజినాలూ , ఆకులూ , అలములూ – వీటితో అలసిపోయాను ; విసిగిపోయాను !” అంటూ తార సున్నితంగా చంద్రుడి చేతిని తప్పిస్తూ కొంచెం ఎడంగా జరిగింది. చంద్రుడి వైపు తిరిగి , వయ్యారంగా నిలబడింది.
“ఇలా నా వైపు చూడు !” అంది తార.
చంద్రుడు పూర్తిగా ఆమె వైపు తిరిగి , చూశాడు.
“నన్ను చూడు , చంద్రా !” అంది తార. తన ముఖంలోకి చూస్తున్న చంద్రుడితో.. చంద్రుడు రెండు చేతుల్నీ నడుం మీద ఆన్చుకుని , తారను నఖశిఖ పర్యంతం చూస్తూ ఉండిపోయాడు. అతని చూపులు కనిపించని సున్నితమైన కుంచెల్లా తార శరీరాన్ని స్పృశిస్తూ ఉండిపోయాయి.
తార – నిలువెత్తు సౌందర్యం ! రూపం ధరించి తన ముందు నిలుచున్న అందం ! ”అందగత్తె” అంటే ఇలా ఉండాలి అని చెప్పే శరీరం ! రెండు వైపులా ఉన్న చెవుల్ని అందుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్టున్న సోగకళ్ళు…
“మళ్ళీ చూడు !” తార చిరుకోపంతో అంది. “నన్ను చూడమంటే నా కళ్లలోకి చూస్తావేం , చంద్రా ? చెప్పినట్టు చెయ్ ! నన్ను… చూడు !” చంద్రుడు గుడ్లప్పగించి మంత్రముగ్ధుళ్ళ చూస్తూ ఉండిపోయాడు కళ్ళల్లోకి
“ఎలా ఉన్నాను ?” తార ప్రశ్న అతన్ని హెచ్చరించింది.
“ఎలా ఉన్నావంటే… చక్కటి – తీగలా ఉన్నావు ! ఆ తీగ అల్లుకుపోవడానికి వీలుగా స్తంభంలా నీ పక్కన నిలబడా లనిపిస్తోంది !” చంద్రుడి కంఠంలో ఆరాధనా భావం శబ్దించింది.
“ఇంత సౌందర్యం , ఇంత సౌకుమార్యం దర్భాసనాలకీ , కృష్ణాజినాలకీ బలైపోతే…” తార మధ్యలో ఆపింది.
“ఈ చంద్రుడు అలా కానివ్వడు ! అందుకే ఇక్కడకి తీసుకువచ్చేశాడు.”
తార వినిపించుకోనట్టు చూసింది. “ఈ అందం , ఈ యౌవనం – ఎక్కడుండాలి ?” చంద్రుడు హంసతూలికా తల్పాన్ని చేత్తో చూపించాడు. “అక్కడ !”
తార చిరునవ్వుతో వయ్యారంగా అడుగులు వేస్తూ చంద్రుడి ముందుకు నడిచింది. “కాదు… అక్కడ కాదు , ఇక్కడ !” అంటూ అతని హృదయం మీద చెంపని ఆన్చి , మెడ చుట్టూ చేతుల్ని దండలా ఆన్చింది.
చంద్రుడు తలవాల్చి చూశాడు. తార కొద్దిగా తల పైకెత్తి , చంద్రుడి కళ్ళల్లోకి చూసింది. ఆమె విశాల నేత్రాల్లో ప్రేమ జ్యోతుల్లా వెలుగుతోంది. చంద్రుడి చేతులు ఆమెను పొదివి , పట్టుకున్నాయి.
“చంద్రా… నా కోరిక చెప్పనా ?”
“ఊ…”
“నీ అందం నా కొడుకుగా పుట్టాలి!”
“తారా !” చంద్రుడు పులకించిపోతూ అన్నాడు.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹